بررسی اثربخشی برنامه ی اصلاح الگوهای تعامل والد-کودک بر بهبود نشانگان کودکان مبتلا به بیش فعالی- نقص توجه

سابقه و هدف: اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (adhd) از اختلالات شایع دوران کودکی محسوب شده و روابط والد- فرزندی و تعاملات بین مادر و کودک، از عوامل نگهدارنده و تشدید کننده ی علایم آن به شمار می رود. از این رو، هدف مطالعه ی حاضر، بررسی اثربخشی برنامه ی اصلاح الگوهای تعامل والد-کودک بر بهبود کودکان مبتلا به adhd می باشد. مواد و روشها: طرح پژوهشی تجربی با بکارگیری گروه گواه و پیش آزمون- پس آزمون، انجام گرفت. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیهی مادران پسران 8 تا 10 ساله مبتلا به adhd شهر ارومیه بود که به مراکز درمانی مراجعه کرده و تشخیص adhd در آنها تأیید می شد. از بین 70 کودک مبتلا به adhd، 30 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه ی آماری انتخاب و 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه گواه گمارده شدند. مادران هر دو گروه آزمون، مقیاس سنجش نشانه های اختلال adhd - فرم والدین (snap-iv) را پیش و پس از اجرای کاربندی، تکمیل کردند. برنامه ی اصلاح الگوهای تعامل والد-کودک، در 10 جلسه طراحی و به صورت گروهی روی گروه آزمایش اجرا گردید. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامه ی اصلاح الگوهای تعامل والد-کودک بر بهبود و کاهش نشانگان بیش فعالی-تکانشگری (01/0p<) و نقص توجه (01/0p<) در کودکان مبتلا به adhd مؤثر است. نتیجه گیری: به نظر می رسد، بکارگیری شیوه های آموزشی کارآمد با محوریت اصلاح روابط و تعاملات مادر-کودک در خانواده های دارای کودکان مبتلا به adhd می تواند به شکل قابل توجهی مشکلات آنها را بهبود بخشد